Πρωτογενής πρόληψη καρδιαγγειακής νόσου

Το κάπνισμα, η παχυσαρκία, η κακή διατροφή, η έλλειψη φυσικής άσκησης, η δυσλιπιδαιμία, η αρτηριακή υπέρταση και ο σακχαρώδης διαβήτης αποτελούν μείζονες παράγοντες κινδύνου καρδιαγγειακής νόσου (στεφανιαία νόσος, αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια κ.ά), οι οποίοι, ωστόσο, είναι δυνητικά τροποποιήσιμοι μέσω θεραπευτικών αλλαγών στον τρόπο ζωής (Therapeutic Life Changes) ή και φαρμακευτικής αγωγής.

Έχει βρεθεί από πολλές μελέτες παρατήρησης ότι τα άτομα που ακολουθούν μία ισορροπημένη διατροφή πλούσια σε φρούτα, λαχανικά, φυτικές ίνες και τροφές με χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη (πχ Μεσογειακή διατροφή) εμφανίζουν μειωμένο κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου. Το ίδιο έχει καταδειχθεί και για τη σωματική άσκηση, με συνήθεις συστάσεις για το γενικό πληθυσμό τη μέτριας έντασης σωματική άσκηση για 150 λεπτά εβδομαδιαίως ή υψηλής έντασης σωματική άσκηση για 75 λεπτά εβδομαδιαίως ή τον ισοδύναμο συνδυασμό αυτών.

Άτομα με μειωμένη ικανότητα για άσκηση λόγω υποκείμενων προβλημάτων υγείας πρέπει πάντοτε να συμβουλεύονται το γιατρό τους και να παραμένουν τόσο ενεργοί σωματικά όσο το επιτρέπει η κατάσταση της υγείας τους. Όσον αφορά στον έλεγχο της παχυσαρκίας, η απώλεια βάρους σε παχύσαρκα άτομα βελτιώνει παραμέτρους όπως η αρτηριακή πίεση, η δυσλιπιδαιμία και η αντίσταση στην ινσουλίνη.

Η αρτηριακή υπέρταση αποτελεί σημαντικό παράγοντα κινδύνου καρδιαγγειακής νόσου συμπεριλαμβανομένης της νοσηρότητας και θνητότητας από αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, στεφανιαία νόσο, καρδιακή ανεπάρκεια και αιφνίδιο θάνατο. Η αντιμετώπιση της αρτηριακής πίεσης περιλαμβάνει φαρμακευτική αγωγή και μη φαρμακευτικές θεραπευτικές παρεμβάσεις και οι στόχοι εξατομικεύονται με βάση τα υποκείμενα προβλήματα υγείας. Παρομοίως, όσον αφορά στη δυσλιπιδαιμία, η αντιμετώπιση αυτής περιλαμβάνει υγιεινοδιαιτητικά μέτρα και φαρμακευτική αγωγή εφόσον κριθεί αναγκαίο.

Ο σακχαρώδης διαβήτης που αποτελεί σημαντικό αίτιο νοσηρότητας μέσω τον μικροαγγειακών και μακροαγγειακών επιπλοκών του πρέπει να αντιμετωπίζεται σε ένα ευρύ πλαίσιο αλλαγών στον τρόπο ζωής και της κατάλληλης φαρμακευτικής αγωγής. Τέλος, όσον αφορά στο κάπνισμα, τα οφέλη από τη διακοπή του εμφανίζονται ήδη από τους πρώτους μήνες διακοπής και προσεγγίζουν σε επίπεδα μη καπνιστών αρκετά χρόνια αργότερα.

Σε κάθε περίπτωση ποτέ δεν είναι αργά για να διακόψει ένας καπνιστής το κάπνισμα.