Ηλικιωμένοι και πτώσεις

Ηλικιωμένοι και πτώσεις

Οι πτώσεις αποτελούν συχνό φαινόμενο στους ηλικιωμένους και εν δυνάμει απειλή για την
ανεξαρτησία τους. Ως πτώση ορίζεται η ξαφνική και χωρίς πρόθεση απώλεια θέσης που
έχει ως αποτέλεσμα την προσγείωση του ατόμου σε χαμηλότερο επίπεδο όπως στο
πάτωμα, στο έδαφος ή σε ένα αντικείμενο, με ή χωρίς συνοδό τραυματισμό. Οι πτώσεις
περιλαμβάνονται στο σύνολο των καταστάσεων που αφορούν ειδικά στους ηλικιωμένους
(«γηριατρικά σύνδρομα») και συχνά μπορεί να μην αναγνωριστούν είτε διότι το ίδιο το
άτομο δεν τις αναφέρει είτε διότι δε συνοδεύονται από τραυματισμό ή ακόμα διότι
λανθασμένα θεωρούνται ως αναπόσπαστο κομμάτι της γήρανσης.

Παράγοντες κινδύνου για πτώσεις αποτελούν οι εμφανιζόμενες λόγω ηλικίας διαταραχές
στην όραση, την ισορροπία, τη βάδιση και το μυοσκελετικό σύστημα, η ύπαρξη
συνυπαρχουσών παθήσεων όπως ο Σακχαρώδης Διαβήτης, η νόσος Parkinson και άλλες, η
έκπτωση των γνωστικών λειτουργιών και η χρήση φαρμάκων. Το προηγούμενο ιστορικό
πτώσεων έχει, επίσης, αναγνωριστεί ως παράγοντας κινδύνου για πτώσεις στους
ηλικιωμένους, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε και τους εξωγενείς παράγοντες κινδύνου οι
οποίοι αφορούν στη ένδυση και υπόδηση του ατόμου καθώς και στο πώς είναι
διαμορφωμένο το περιβάλλον στο οποίο ζει.

Όσον αφορά στις επιπτώσεις των πτώσεων, αυτές μπορεί να αφορούν σε κάταγμα και
ανάγκη νοσηλείας στο νοσοκομείο, σε μειωμένη κινητικότητα και λειτουργικότητα καθώς
επίσης και σε φόβο νέων πτώσεων που με τη σειρά του επηρεάζει τη δραστηριότητα και
την ανεξαρτησία του ατόμου.

Η συνεργασία διαφόρων ειδικοτήτων (ιατρού, εργοθεραπευτή, φυσικοθεραπευτή) είναι
καθοριστικής σημασίας για την πρόληψη και την αντιμετώπιση των πτώσεων στους
ηλικιωμένους.