Ο τρόπος αντιμετώπισης της δυσλιπιδαιμίας, με πρωτεύοντα θεραπευτικό στόχο τη μείωση της LDL («κακής») χοληστερόλης, εξαρτάται από το επίπεδο του καρδιαγγειακού κινδύνου του ατόμου.
Για παράδειγμα, ένας υγιής 40χρονος με μέτρια αυξημένη LDL χοληστερόλη μπορεί κατ’ αρχήν να λάβει οδηγίες για υγιεινοδιαιτητικά μέτρα σε αντίθεση με έναν ασθενή 60 ετών με ιστορικό υπέρτασης και σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2 στον οποίο ο στόχος της LDL χοληστερόλης είναι χαμηλότερος και η έναρξη φαρμακευτικής αγωγής κατά πάσα πιθανότητα αναγκαία.
Σε κάθε περίπτωση να ακολουθείτε τις συμβουλές του γιατρού σας.
Υπέρβαρο θεωρείται ένα άτομο του οποίου το σωματικό βάρος είναι πάνω από τα φυσιολογικά όρια. Αυτό προσδιορίζεται υπολογίζοντας το Δείκτη Μάζας Σώματος (BMI) ο οποίος ισούται με το σωματικό βάρος (σε kgr)/ ύψος2 (σε m2 ).
Υπέρβαρο λοιπόν θεωρείται ένα άτομο με τιμές BMI 25- 29,9 kgr/m2 .
Παχύσαρκο θεωρείται ένα άτομο όταν ο Δείκτης Μάζας Σώματος είναι τουλάχιστον 30 kgr/m2.
Η νοσογόνος παχυσαρκία ορίζεται ως BMI τουλάχιστον 40 kgr/m2 (ή τουλάχιστον 35 kgr/m2 επί παρουσίας συνυπαρχουσών παθήσεων). Η ανωτέρω κατηγοριοποίηση είναι χρήσιμη κλινικά, ωστόσο οι κίνδυνοι που απορρέουν από την παχυσαρκία επηρεάζονται και από άλλους παράγοντες.
Συμβουλευτείτε το γιατρό σας.